Η ατάκα από την ελληνική ταινία είναι γνωστή: "πολλά τα λεφτά Άρη"
Αλλά εδώ θα την αλλάξουμε λίγο:
Άρης: Πρέπει να πηγαίνω στη δουλειά με συναισθήματα; Με ανάγκη για αποδοχή; Με αγώνα για να κάνω το καλύτερο;
Φιλικό πρόσωπο: Λίγα τα λεφτά Άρη...Εγώ πάντως αφήνω πολλά συναισθήματα στο σπίτι...
Γιατί μπορεί να επιτεθούν στις ευαισθησίες σου, στην ανάγκη σου για δημιουργία και αποδοχή, στην "αφέλειά" σου να βλέπεις όλους τους χώρους όπου μαζεύονται άνθρωποι ως χώρους έκφρασης ανθρώπινων συναισθημάτων...Μπορεί ακόμη να επιτεθούν στο άγχος σου ή στους φόβους σου.
Όταν απλώνεις το χέρι σε λάθος άνθρωπο, μπορεί να το δαγκώσει...
Μην δίνεις την ψυχή σου, σε όσους βλέπεις πως δεν θα την εκτιμήσουν.Δώσε μόνο τόσα ώστε να μην μπεις σε κίνδυνο.
Βέβαια ποτέ δεν είσαι σίγουρος και καλό είναι να ρισκάρεις, αλλά με προσοχή!
Φυσικά το παραπάνω ίσως να μην ισχύει για όλα τα περιβάλλοντα.
Αλλά πρέπει να βλέπουμε γύρω μας τι συμβαίνει και μετά να κρίνουμε τι θα δώσουμε....
Μπορεί αυτά που δίνουμε να μην τα χρειάζονται καν, ή σκόπιμα να τα υποτιμούν.
Πολλοί χώροι δεν ζητούν καν τη δημιουργικότητά μας και δεν τους νοιάζει καθόλου τι νιώθουμε...
Εκεί δεν πρέπει να λειτουργούμε συναισθηματικά αλλά πρακτικά. Είμαστε εκεί για πρακτικούς λόγους και μόνο.
Είναι κρίμα να δίνουμε τα "πράγματά μας" δωρεάν και σε ακατάλληλους αποδέκτες.
Αν ξέρουμε τι περιβάλλον έχουμε γύρω μας, έχουμε εμείς αρκετό έλεγχο της κατάστασης.
9 σχόλια:
Οι απόψεις διίστανται στο θέμα που θέτεις. Όχι των άλλων.
Οι δικές μου. :)))
Από τη μία, συμφωνώ ότι δεν πρέπει να κουβαλάς μαζί σου στον εργασιακό σου χώρο έξτρα συναισθήματα, γιατί είναι όντως πολύ εύκολο να σε εκμεταλλευτούν. Είναι φυσικό άλλωστε, μιας και ο χώρος της δουλειάς μας δεν είναι ένας χώρος 'αγάπης' αλλά ένας χώρος ανταγωνισμού. Και όπως είναι φυσικό, καλό θα ήταν να προστατεύσεις τον εαυτό σου γιατί αν δεν το κάνεις εσύ δεν θα το κάνει κανείς για σένα.
Αυτή είναι η άποψη του μισού μου εαυτού.
Ο άλλος μου μισός εαυτός όμως, λέει ότι αν είσαι αρκετά μάγκας, τα συναισθήματά σου δεν τα φυλακίζεις ποτέ και για κανέναν λόγο. Παίζεις με ανοιχτά χαρτιά, γνήσια και ή χάνεις ή κερδίζεις. Το 'χάνεις', σίγουρα δεν θα είναι καθόλου ευχάριστο. Αλλά το 'κερδίζεις', αν και όποτε συμβεί, θα είναι όλα τα λεφτά! :)
Φιλιά πολλά, Ερατώ μου!
ΥΓ: Ο τίτλος "Λίγα τα λεφτά, Άρη", με κάνει να σκεφτώ ότι αν ήταν περισσότερα, ίσως να μην άφηνες τα συναισθήματα στο σπίτι;
Lilith!
Το ξέρω ότι διίστανται οι απόψεις, ακόμη και οι δικές μου.
Ο τίτλος είναι χιουμοριστικός περισσότερο , αλλά έχει και βάση. Αν είναι να χαλάσεις τη μέρα σου και να σε πληρώσουν όμως καλά γι αυτό, κομμάτια να γίνει!
Αλλιώς άσε καλύτερα!
Οι γνώμες σωστά διίστανται, γιατί είναι με το ΠΟΥ δίνεις αυτά που έχεις.Αν δώσεις σε ακατάλληλα άτομα και μέρη, έχασες!
Δεν λέω να φυλακίσει κανείς τα συναισθήματά του αλλά ένας αυτοέλεγχος που έχει να κάνει και με έλεγχο της περιρέουσας ατμόσφαιρας πιστεύω πως είναι σημαντικός.
Γιατί μπορεί να επιτεθούν στις ευαισθησίες σου, στην ανάγκη σου για δημιουργία και αποδοχή, στην "αφέλειά" σου να βλέπεις όλους τους χώρους όπου μαζεύονται άνθρωποι ως χώρους έκφρασης ανθρώπινων συναισθημάτων...Μπορεί ακόμη να επιτεθούν στο άγχος σου ή στους φόβους σου.
Eρατώ καλησπέρα, το κείμενο σου είναι φοβερό από πολλές απόψεις. Διαβάζοντας ένοιωσα διάφορα συναισθήματα να με κατακλύζουν και νομίζω πως αν αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο θα γράψω πολλές σελίδες.
Όμως τελικά η ζωή είναι μια και τη ζούμε μόνο μια φορά. Πως μπορούμε να βάλουμε μετρητή στο συναίσθημα να αρχίσουμε τις λογιστικές εγγραφές για την κάθε κίνηση στο εργασιακό περιβάλλον. Έδωσε τόσα, θα δώσω τόσα κι εγώ. Πως γίνεται ένα δωδεκάωρο να προγραμματίζεις την κάθε κίνηση. Πότε θα είσαι ο εαυτός σου καΙ ας είσαι λάθος. Και τα γράφω εγώ που έχω κατακαεί στο εργασιακό περιβάλλον, που απλά άνοιξα την πόρτα και έφυγα και τα έχασα όλα. Και βέβαια τώρα ό,τι προσπάθεια και να κάνω πάει στο βρόντο. όμως ξέρω πολύ καλά πως δεν θα μπορούσα να είμαι αλλιώς, να κάνω ό,τι κάνουν για να επιβιώσω. Δεν θα μπορούσα να γίνω πολύ απλά κάποια άλλη, να απορροφηθώ από το σύστημα να γίνω όπως αυτοί. Εγώ είμαι εγώ και αν πάψω να ζω χωρίς εμένα, τι νόημα θα έχει?
Lilith μου άρεσε πολύ το κομμάτι
...Ο άλλος μου μισός εαυτός όμως, λέει ότι αν είσαι αρκετά μάγκας, τα συναισθήματά σου δεν τα φυλακίζεις ποτέ και για κανέναν λόγο. Παίζεις με ανοιχτά χαρτιά, γνήσια και ή χάνεις ή κερδίζεις. Το 'χάνεις', σίγουρα δεν θα είναι καθόλου ευχάριστο. Αλλά το 'κερδίζεις', αν και όποτε συμβεί, θα είναι όλα τα λεφτά! :)
.
Το ότι έχασα δεν είναι καθόλου ευχάριστο. Το Ζω στο πετσί μου εδώ και καιρό. Ξέρω πως μπορούσα να κερδίσω και πως μπορούσα να το κάνω, όμως δεν θα ήμουν εγώ.
Πολλές φορές δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδυα σκεφτόμενη αυτά που έχασα
επειδή δεν ξεπουλήθηκα, νοιώθω όμως περήφανη.
Ξέρω όμως πως πάλι αν κέρδιζα δεν θα μπορούσα να κοιμηθώ επειδή θα είχα ξεπουληθεί κι αυτό δεν καταπίνεται με τίποτε.
Ανώνυμη
Το ξέρω ότι είναι δύσκολο να αλλάξει κανείς τον εαυτό του και κατανοώ τις αντιρρήσεις.
Θα ήταν ωραίο να είναι όλα ρόδινα στον κόσμο αλλά αυτό δεν συμβαίνει συχνά.
Δεν προτείνω όμως να ξεπουληθεί κάποιος, δηλαδή να καταπατήσει τις αξίες του.
Η ιδέα του άρθρου είναι πως πρέπει να κοιτάζουμε τι συμβαίνει γύρω μας προτού δώσουμε ψυχή σε κάτι. Έχω την αίσθηση πως πολλοί από τους ανθρώπους που έγιναν στόχοι εκφοβισμού δεν είδαν τι ακριβώς συνέβαινε και έδωσαν πιο πολλά από ότι έπρεπε.
Μου θυμίζει -μιλώντας για τον εαυτό μου πρώτα- σαν να βγήκαν στο δάσος και δεν έλαβαν υπόψη πως υπάρχουν και αρπακτικά, κάπως έτσι.
Κάθε παρατήρησή σου είναι καλοδεχούμενη.
Ανώνυμη,
Ακριβώς αυτό εννοώ.
Προτίμησες να χάσεις, αλλά τουλάχιστον δεν έγινες η συνέχεια της ασχήμιας και της βρωμιάς.
Γιατί, αν έπαιζες με τα δικά τους χαρτιά, δεν θα διέφερες από αυτούς και θα είχες συνεισφέρει με τον τρόπο σου στη διαιώνιση αυτής της κατάστασης.
Εσύ θα είχες καταφέρει, somehow, να ανέβεις στην επιφάνεια του βούρκου και να αναπνεύσεις, αλλά κάποια στιγμή, αν γυρνούσες το κεφάλι σου θα έβλεπες μια άλλη (την επόμενη) κοπέλα που θα έπεφτε μέσα και θα βούλιαζε και εσύ δεν θα ήσουν σε θέση να κάνεις τίποτα πια για να τη βοηθήσεις.
Δεν ξέρω αν τα λέω σωστά...
Πιστεύω όμως ότι 2 τρόποι υπάρχουν για να νικήσεις το κακό: ή είσαι σε θέση να το νικήσεις και να το στείλεις στα Τάρταρα ή απομακρύνεσαι. Μέση κατάσταση δεν υπάρχει.
Lilith!
Καλά τα λες....
Άλλωστε η φυγή είναι η νούμερο 1 λύση όπως έχω γράψει κι εγώ αλλού. Απλά κάποιος πρέπει να το σκεφτεί καλά, αν χρειάζεται τα χρήματα ή αν για κάποιο λόγο δεν μπορεί να φύγει από εκεί...
Η Ανώνυμη πολύ καλά έκανε και έφυγε γιατί το πιο πιθανό είναι να συνέχιζε να αντιμετώπιζε προβλήματα εκεί. Οι άνθρωποι αυτοί δεν σταματούν εύκολα.Και μπράβο της για τη στάση της. Δεν "κυλίστηκε στη λάσπη μαζί τους".
Υπάρχει άραγε μέτρο
σε ποιό βαθμό θ' ανοίξεις
την πόρτα της ψυχής σου μάλιστα
σε ένα χώρο που περνάς τόσο χρόνο ...
Είναι εύκολο να βάλεις αυτό το μέτρο ;;;
Για κάποιους συναισθηματικούς χαρακτήρες
αυτό είναι πολύ δύσκολο ...
Γι' αυτό είμαστε ευάλωτοι !!!
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ εύχομαι ...
Και ΚΑΛΗ ΑΝΟΙΞΗ !!!
side21!
Δεν είναι εύκολο, σίγουρα.
Αλλά σε κάποιες καταστάσεις, είναι αναγκαίο.
Καλό μήνα σε σένα και στο όμορφο νησί σου που τώρα την άνοιξη θα βάλει τα καλά του!
Δημοσίευση σχολίου