ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΧΩΡΟ; ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;

Συνεχής κριτική σε ό,τι κάνετε;
"Αθώο" κουτσομπολιό σε καθημερινή βάση από κάποιον ανώτερο συνήθως στην ιεραρχία;
Βλέπετε όσα λέτε ή κάνετε να διαστρέφονται με αποτέλεσμα να νιώθετε ότι έχουν αμαυρώσει την παρουσία σας στον εργασιακό χώρο χωρίς να ξέρετε γιατί;
Νιώθετε αβοήθητος και αναρρωτιέστε αν είναι σε καλή κατάσταση τα νεύρα σας;
Έχετε σκεφτεί ότι αυτό γίνεται σκόπιμα και οργανωμένα;
Έχετε ακούσει για την ΗΘΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ, ΚΑΚΟΗΘΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ή τον ΕΚΦΟΒΙΣΜΟ στο χώρο εργασίας;
Όλα αυτά είναι το ίδιο πράγμα: το λεγόμενο WORKPLACE BULLYING.Λέγεται ότι πλήττει έναν στους πέντε εργαζόμενους.
Για ποιο σκοπό συμβαίνει; Ποια μέσα χρησιμοποιούνται; Ποιοι τρόποι αντιμετώπισης υπάρχουν;
Αυτά θα εξετάσουμε στο παρόν ιστολόγιο.
ΓΙΑΤΙ Η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΗ.


Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

46. ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΤΡΑΥΜΑ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΗΣ


Το ψυχολογικό τραύμα είναι ένα είδος βλάβης στον ψυχικό κόσμο που συμβαίνει ως αποτέλεσμα ενός τραυματικού γεγονότος. Όταν το τραύμα οδηγεί στην Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες η βλάβη μπορεί να προκαλέσει αλλαγές στη χημεία του εγκεφάλου με δημιουργία δυσκολιών του ατόμου στην επαρκή διαχείριση του στρες.

Ένα στρεσογόνο γεγονός μπρορεί να γίνει τραυματικό αν:

Συνέβη απρόσμενα
Δεν ήσουν προετοιμασμένος για αυτό
Ένοιωσες αδύναμος να το εμποδίσεις
Συνέβη επαναλαμβανόμενα
Κάποιος ήταν σκόπιμα σκληρός απέναντί σου
Συνέβη στην παιδική ηλικία

Αυτό που έγινε στην πραγματικότητα , είναι ότι μπήκε σε λειτουργία ένας μηχανισμός αποδυνάμωσης που έρχεται στο προσκήνιο ακόμα και όταν δεν υφίσταται το γεγονός.
Νιώθεις αδύναμος και βιώνεις ένα έντονο αίσθημα κατάρρευσης, και έντονο ψυχολογικό πόνο που είναι υπερβολικά ως αντιδράσεις σε σχέση με το νέο γεγονός που τα προκάλεσε.

Πιθανά γεγονότα που βάζουν μπροστά τον μηχανισμό αποδυνάμωσης:
1)Σωματική κούραση
2)Έλλειψη επαρκούς ύπνου
3)Πείνα, δίψα , ζέστη -ό,τι προκαλεί σωματική δυσφορία
4)Χώροι με πολύ κόσμο
5)Σκέψη που έφερε στο προσκήνιο το τραυματικό γεγονός
6)Κατάσταση άγχους για κάτι που έχεις να αντιμετωπίσεις
7)Συνθήκες που μοιάζουν έστω και λίγο με το τραυματικό γεγονός
8)Ταινίες που περιγράφουν σωματική ή ψυχολογική βία

Μια τέτοια κατάσταση δεν είναι σπάνια , μια και συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους που έχουν ζήσει ένα τραυματικό γεγονός. Συχνά τους συνοδεύει σε όλη τους τη ζωή. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να λειτουργήσουν και να συνεχίσουν κανονικά τη ζωή τους.

Η λύση είναι η εξής:
1)Παρακολουθείς αυτό που σου συμβαίνει και αφιερώνεις λίγο χρόνο στους τωρινούς λόγους που το προκάλεσαν. Γράψε κάπου τους λόγους αυτούς.
2)Έλεγξε το περιεχόμενο των σκέψεων τη στιγμή που αναζωπυρώνεται το τραύμα. Αν σκεφτείς τα ίδια πράγματα μια άλλη ήρεμη στιγμή θα μπορέσεις να αμφισβητήσεις την εγκυρότητά τους .Εκείνη τη στιγμή "μιλάει το τραύμα" και όχι η λογική σου.
3)Βίωσε και ονόμασε τα συναισθήματα που αισθάνεσαι κατά τη διάρκεια της αποδυνάμωσης.
4)Όταν περάσει , σκέψου τρόπους ώστε την επόμενη φορά να διαρκέσει λιγότερο και να μην είναι τόσο έντονο.
Αν καταφέρεις να στρέψεις την προσοχή σου κάπου αλλού εκείνη τη στιγμή , ο εαυτός σου δεν θα διαθέτει μόνο έναν μηχανισμό αποδυνάμωσης , αλλά και έναν μηχανισμό ελέγχου των συναισθημάτων σου.
Σιγά σιγά η κατάσταση γίνεται όλο και πιο εύκολη, μέχρι να ελαχιστοποιηθεί ή και εξαλειφθεί.
Ειδικά αν μάθεις να αναγνωρίζεις τις πρώτες στιγμές , όταν ξεκινά να εκδηλώνεται, μπορείς μετά μέσα σε δευτερόλεπτα να εμποδίσεις την εκδήλωση των δυσάρεστων συναισθημάτων.
Μην αφήσεις τις δυσάρεστες αναμνήσεις να σου καθορίσουν τη ζωή , ακόμα κι αν ο ίδιος σου ο εαυτός σου λέει πως δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις. Η αλήθεια είναι ότι μόλις δεις πώς λειτουργεί , έχεις κερδίσει τη μισή μάχη.

Ερωτήσεις

1)Οι άλλοι θα με βοηθήσουν στην προσπάθειά μου;

Αν είσαι σε υποστηρικτικό περιβάλλον, πιθανότατα μπορείς να τους το πεις και να ζητήσεις βοήθεια και υποστήριξη. Πιθανόν όμως να μην καταλάβουν τι τους λες αν δεν είναι ενήμεροι για τέτοιες καταστάσεις. Σε αυτή την περίπτωση μην το αναφέρεις ξανά και αντιμετώπισέ το μόνος σου.
Αν είσαι σε χώρο δουλειάς ή σε δημόσιο χώρο προσπάθησε να μην το δείξεις, γιατί κάποιοι ίσως αντί να σε βοηθήσουν να το δουν σαν αδυναμία σου και να σε κάνουν να νιώσεις χειρότερα.
Δες το και ως προσπάθεια ελέγχου- πες "έξω δεν θα αφήσω να φανούν τα έντονα συναισθήματα" . Γίνεται.

2)Πώς να στρέψω την προσοχή μου σε κάτι άλλο;

Θα βρεις πολλές συμβουλές σε βιβλία για τη διαχείριση του άγχους.

Αν μπορείς άλλαξε χώρο και κάνε κάτι (πχ πάρε τηλέφωνο έναν φίλο).
Αν δεν μπορείς να αλλάξεις χώρο (πχ στο λεωφορείο) δοκίμασε το παρακάτω:
Παίξε το παιχνίδι των πέντε αισθήσεων.Δηλαδή:
Κοίταξε γύρω σου τι υπάρχει (αν βρεις κάτι να σου αρέσει ακόμα καλύτερα), άκου τους ήχους που υπάρχουν (ψάξε μήπως ακούσεις κάτι ευχάριστο) ή άκου μουσική αν είναι εύκολο , μύρισε ένα άρωμα που μπορείς να έχεις μαζί σου, άγγιξε κάτι που μπορείς να έχεις μαζί σου (πχ αντιστρες μπαλάκι ) γεύσου κάτι (πχ πάρε μια καραμέλα) ή διάλεξε από αυτά όσα σου αρέσουν περισσότερο.

Δεν είναι καθόλου αστείο! Μπορείς να αλλάξεις το απρόσκλητο πακετάκι συναισθημάτων όποτε θέλεις εσύ και μάλιστα όλο και πιο εύκολα!
Ο εγκέφαλός μας είναι φτιαγμένος για να νιώθει καλά και μπορούμε να τον βοηθήσουμε αν τύχει για κάποιο διάστημα να το έχει ξεχάσει!

ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ
Psychological trauma-Wikipedia(στα αγγλικά)
Healing Emotional and Psychological trauma(στα αγγλικά)
Ψυχολογικό τραύμα και παιδί




Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

Η ΑΛΙΚΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ -ΤΑΙΝΙΑ



Αυτές τις μέρες παίζεται στους κινηματογράφους "Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων" σε σκηνοθεσία του Τιμ Μπάρτον.
Είναι η συνέχεια του γνωστού παραμυθιού , με την Αλίκη ενήλικη πια, να επιστρέφει στην παράξενη χώρα που είχε βρεθεί μικρή και να εκτελεί μια αποστολή.
Πιστεύω ότι το αποτέλεσμα είναι μαγικό, χάρη στην ιδιαίτερη ματιά του Μπάρτον.






ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΣΕ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ 1903!


ΤΟ ΤΡΕΪΛΕΡ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΙΝΙΑΣ



Εδώ είναι το βιβλίο σε pdf

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

45. Η ΜΕΛΙΣΣΑ ΚΑΙ Ο ΤΥΦΛΟΠΟΝΤΙΚΑΣ (ΜΕΡΟΣ 2ο)



Με μια αργή και προσεκτική κίνηση, έβγαλε τη βελόνα που ήταν καρφωμένη στην πλάτη της. Τότε άρχισε να αιμορραγεί πιο πολύ .Όμως ήταν σίγουρη πως πως σιγά σιγά το τραύμα θα κλείσει.
Γύρισε στη φωλιά της. Αλλά οι άλλες μέλισσες δεν την δέχτηκαν στην αρχή με φιλικό τρόπο και μάλιστα μερικές την περιγελούσαν για τα λασπωμένα της φτερά και για τις σταγόνες αίμα που έσταζαν από την πλάτη της. Μερικές από αυτές δεν πίστευαν την ιστορία της και έλεγαν πως η πληγή ήταν μικρή για να πονά τόσο. Δεν μπορούσαν να δουν το βάθος της τρύπας που είχε δημιουργήσει η βελόνα στο σώμα της. Η μέλισσα κατάλαβε πως θα χρειαζόταν κάποιο χρόνο για να ξαναβρεί τον εαυτό της.
Ευτυχώς , οι πιο καλές της φίλες πήγαν κοντά της και έκαναν τα πάντα για να τη βοηθήσουν. Προσπαθούσαν να της γιατρέψουν την πληγή και να της φτιάξουν τη διάθεση. Η ίδια ένιωθε ενοχές και δεν μπορούσε να καταλάβει πώς γινόταν ένας τυφλοπόντικας να είναι τόσο κακός και ταυτόχρονα τόσο υποκριτής. Και πώς οι άλλοι τυφλοπόντικες ήταν τόσο πειθήνιοι που έκαναν ό,τι τους έλεγε. Και πώς η ίδια άργησε τόσο να καταλάβει τι συνέβαινε.
Το θέμα την απασχολούσε και η πληγή συνέχιζε να την πονάει. Βελτιωνόταν, αλλά συχνά ένα απλό άγγιγμα ήταν αρκετό για να την κάνει να πονά για ώρες.
Τότε αποφάσισε να μιλήσει με τη σοφή γιαγιά-μέλισσα της κυψέλης. Της διηγήθηκε την ιστορία της και έμεινε έκπληκτη όταν η γιαγιά της είπε πως ήξερε γι αυτό το είδος τυφλοπόντικα που παρασύρει μέλισσες στη φωλιά του. Μάλιστα της έδωσε και βιβλιογραφία και αυτή τα έχασε για τη συχνότητα του φαινομένου, γιατί νόμιζε πως ο τυφλοπόντικας που είχε συναντήσει ήταν μοναδικός στο είδος του.
Ένα πρωί σηκώθηκε νωρίς και βγήκε μια βόλτα. Ο ήλιος ανέτελλε εκείνη τη στιγμή και τα πουλιά κελαηδούσαν χαρούμενα σαν να γιόρταζαν τον ερχομό της καινούργιας μέρας. Ο ήλιος έβγαινε αργά πίσω από το γειτονικό βουνό και ο ουρανός έπαιρναν ένα όμορφο πορτοκαλί χρώμα.
Η καρδιά της μέλισσας πλημμύρισε από ευγνωμοσύνη που βρισκόταν σε αυτό το όμορφο μέρος και απολάμβανε το ξεκίνημα της ημέρας. Είχε ξεφύγει από τα νύχια του κακού τυφλοπόντικα και από τη γεμάτη σκοτάδι και λάσπες φωλιά του. Αποφάσισε να τον συγχωρήσει για όσα έκανε γιατί από ό,τι φαινόταν δεν ήταν ικανός να κάνει κάτι καλύτερο. Αποφάσισε να συγχωρήσει και τον εαυτό της που δεν μπόρεσε να προφυλαχτεί. "Η ζωή μερικές φορές είναι απρόβλεπτη" σκέφτηκε. "Ακόμη και δικό μου να ήταν το λάθος , δεν αξίζει να κατηγορώ τον εαυτό μου για αυτό ". Έφερε στο μυαλό της την εικόνα των πουλιών που ξεκινούσαν τη μέρα τους χαρούμενα, προφανώς χωρίς να σκέφτονται τα λάθη και τις ατυχίες της χτεσινής μέρας.
Το τραύμα την πόνεσε λίγο αλλά δεν έδωσε σημασία. Ένα τεράστιο ολάνθιστο λιβάδι την περίμενε γεμάτο με γλυκό νέκταρ, ό,τι πρέπει για να φτιάξει το καλύτερο μέλι της περιοχής.
Τ Ε Λ Ο Σ!

Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

44. ΠΑΡΑΜΥΘΙ: Η ΜΕΛΙΣΣΑ ΚΑΙ Ο ΤΥΦΛΟΠΟΝΤΙΚΑΣ
























Μια όμορφη ανοιξιάτικη μέρα η μέλισσα έκανε τη συνηθισμένη της βόλτα στο λιβάδι με τα αγριολούλουδα. Διάλεγε το καλύτερο νέκταρ για να γυρίσει στην κυψέλη και να φτιάξουν με τις φίλες της το πιο γευστικό μέλι της περιοχής. Ήταν μια από τις πιο εργατικές και φιλότιμες μέλισσες και πολλές άλλες μέλισσες ζητούσαν τη βοήθειά της γιατί ήξερε όλα τα κόλπα που έδιναν το τέλειο μέλι.
Εκείνη τη μέρα, ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τον τυφλοπόντικα. Μια δροσοσταλίδα της έβρεξε τα φτερά κι αυτός προσφέρθηκε να τη βοηθήσει. Την κοίταξε ίσια στα μάτια και και παρόλο που η αλλόκοτη μορφή του της προκάλεσε φόβο, οι τρόποι του έδειχναν ότι την συμπάθησε. Την κάλεσε στη φωλιά του ζητώντας την να τον βοηθήσει γιατί ήταν μόνος του και δεν μπορούσε να τακτοποιήσει το τεράστιο αρχείο από αποξηραμένα φυτά που είχε μαζέψει.
Φτάνοντας στην είσοδο σκέφτηκε να φύγει. Μια σκοτεινή και γλοιώδης σήραγγα οδηγούσε στη φωλιά. Δεν ήθελε όμως να φανεί αχάριστη στον τυφλοπόντικα και τον λυπόταν που ήταν μόνος του. Έτσι, γλυστρώντας , κύλησε μέσα στη φωλιά του.
Ένα χάος επικρατούσε εκεί. Καθώς όμως πήγε να ξεκινήσει να χωρίζει τα φυτά σε κατηγορίες, ο τυφλοπόντικας της είπε πως τα ήθελε έτσι, για να τα βρίσκει πιο εύκολα. "Δεν πειράζει", σκέφτηκε, "θα τον βοηθήσω σε άλλα πράγματα". Άρχισε να κάνει διάφορες μικροδουλειές που της ζητούσε . Τότε πρόσεξε πως ο τυφλοπόντικας δεν έλεγε ούτε ένα ευχαριστώ και συνήθιζε να μιλάει συνεχώς για τον εαυτό του. Όταν άνοιγε αυτή ένα θέμα , θέλοντας να ανταλλάξουν εμπειρίες, ο τυφλοπόντικας έντεχνα το άλλαζε και έφτανε πάντα στο δικό του αγαπημένο θέμα: τη συλλογή φυτών από τον κοντινό βάλτο.
Σύντομα αντιλήφθηκε πως δεν ήταν μόνος. Δεκάδες μικροί τυφλοπόντικες έβγαιναν από τη λάσπη και επειδή τους άφηνε να μασουλούν κάποια φυτά που δεν ήθελε ο ίδιος, του έκαναν διάφορες δουλειές και του χαμογελούσαν.
Κάποια μέρα την περικύκλωσαν και άρχισαν να την περιγελούν, παραποιώντας πράγματα που είχε συζητήσει με τον τυφλοπόντικα. Κατάλαβε πως αυτός, ενώ έδειχνε φιλικός ,την κακολογούσε πίσω από την πλάτη της και δυστυχώς οι μικροί τυφλοπόντικες έπαιρναν το μέρος του.
Ένιωσε απογοητευμένη. Ήθελε να φύγει αλλά η έξοδος ήταν ψηλά και γλιστρούσε. Τα φτερά της είχαν τσαλακωθεί και ένιωθε σωματικά και ψυχικά αδύναμη.


Τότε ανακάλυψε πως από την πλάτη της έσταζαν κηλίδες αίμα. Είχε δει την τυφλοπόντικα που κρατούσε μια λεπτή μακριά βελόνα και της έλεγε πως την είχε για τη δουλειά του. Όμως, τώρα είδε πως την είχε καρφώσει στην πλάτη της και κατάλαβε πως τη βύθιζε σιγά σιγά κάθε μέρα και πιο βαθιά μέσα στο σώμα της , έτσι ώστε να μην πονάει πολύ , για να μην τον αντιληφθεί.
Σκέφτηκε ότι ήταν πολύ δύσκολο να φύγει . Όμως όσο έμενε εκεί , θα συνέχιζε να αιμορραγεί. Έπρεπε να δράσει. Ευτυχώς, ήξερε ένα αναισθητικό βότανο και το έβαλε στην πληγή να μην πονάει. Ο τυφλοπόντικας συνέχιζε να πιέζει τη βελόνα, αλλά αυτή δεν ένιωθε καθόλου πόνο. Προσπάθησε όμως να μην το δείξει , για να διευκολύνει τη φυγή της.
Είχει κάνει το λάθος όμως να διαμαρτυρηθεί για όλα αυτά σε έναν από τους μικρούς τυφλοπόντικες , κι αυτός έτρεξε να το πει στο αφεντικό του. Ο τυφλοπόντικας άρχισε να πιέζει πιο πολύ τη βελόνα και να της λέει πως αν φύγει θα την κυνηγήσουν όλοι και θα την φέρουν πίσω. Η μέλισσα κατάλαβε πως μπλόφαρε. Θα έφευγε κι ας γινόταν οτιδήποτε.Έτσι κι αλλιώς η φωλιά δεν ήταν δική του αλλά του πατέρα του. Αν και φοβόταν, η μέλισσα πήγε και βρήκε τον πατέρα-τυφλοπόντικα και του είπε πως επιθυμεί να φύγει από τη φωλιά. Δεν κατηγόρησε όμως τον τυφλοπόντικα από φόβο πως ο πατέρας του δεν θα δεχτεί να πιστέψει πόσο κακός ήταν ο γιος του. Ανέφερε μόνο ένα από τελευταία περιστατικά εις βάρος της , στο οποίο ο πατέρας ήταν παρών.
Για καλή της τύχη , ο πατέρας-τυφλοπόντικας δεν είχε αντίρρηση να τη βοηθήσει να γυρίσει πίσω στη δική της φωλιά.Έτσι , ετοιμάστηκε και οι δυο τυφλοπόντικες τη συνόδεψαν στην έξοδο. Προς έκπληξή της, ο τυφλοπόντικας που την είχε φέρει, ζητούσε από τον πατέρα του να την κρατήσει εκεί , εκθειάζοντάς την. Ο πατέρας του όμως, που μάλλον ήξερε τον κακό χαρακτήρα του γιου του, είπε πως αυτό δεν μπορούσε να γίνει.
Για μια στιγμή η μέλισσα δίστασε , αλλά μια αχτίδα φωτός που ερχόταν από την έξοδο, την έκανε να μην κοιτάξει καθόλου πίσω. Ανακουφισμένη η μέλισσα , βγήκε στο φως.Έφυγε χωρίς καν να χαιρετήσει τους μικρούς τυφλοπόντικες, αν και δυο τρεις από αυτούς της είχαν φερθεί πολύ καλά και τους αγαπούσε. Αλλά επειδή οι περισσότεροι συντάσσονταν με τον τυφλοπόντικα, προτίμησε να φύγει χωρίς να πει τίποτα.
Σ Υ Ν Ε Χ Ι Ζ Ε Τ Α Ι .................................................................................................................................

ANTI-BULLYING ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ