22. Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΕΡΑΤΩΣ

Μετά από αρκετά χρόνια εργασίας σαν ελεύθερη επαγγελματίας , έτυχε να εργαστώ σε μια θέση γραμματειακής υποστήριξης.
Νόμιζα πως εκεί θα έβρισκα ένα περιβάλλον φιλικό μια και δεν υπήρχαν λόγοι ανταγωνισμού μεταξύ των εργαζόμενων.Άλλωστε κι εγώ βρισκόμουν περιστασιακά εκεί χωρίς σχέδια να μείνω μακροπρόθεσμα.
Η δουλειά μου ήταν να βοηθώ έναν κύριο με μεγάλη προϋπηρεσία στην συγκεκριμένη θέση. Μου φέρθηκε με τον καλύτερο τρόπο και έδειξε πως τον ενδιέφερε να έχουμε μια φιλική σχέση και όχι αυστηρά τυπική.Επειδή μάλιστα ήταν μεγάλος σε ηλικία και μοναχικός στη ζωή του, σκέφτηκα να τον βοηθήσω με κάθε τρόπο και να του κάνω τη ζωή στο γραφείο όσο πιο εύκολη μπορούσα.
Σεβόμουν την εμπειρία του και την αφοσίωση που έδειχνε στην εργασία.
Σύντομα κατάλαβα πως κάτι δεν πήγαινε καλά μια και δύο φίλες του έλεγαν διάφορα υπονοούμενα -διαστρεβλωμένα σχόλια πάνω σε λόγια που είχα πει μόνο σε αυτόν. Κι αυτό ήταν μόνο η αρχή....
Κάποιος που είχε φύγει από εκεί , μου είπε να προσέχω γιατί αυτοί οι άνθρωποι του είχαν κάνει πολλά-πίστευε πως έφταιγαν οι δυο γυναίκες αλλά τελικά είχε κάνει λάθος....ο διοργανωτής των επιθέσεων ήταν ο εν λόγω κύριος...
Σιγά σιγά έγινε φανερό πως ο "αξιαγάπητος " προϊστάμενος, από τις πρώτες κιόλας μέρες,μου "έβαζε τρικλοποδιές " με πολλούς "λεπτούς" τρόπους:
-Δηκτικό κουτσομπολιό σε καθημερινή βάση, όταν δεν ήμουν μπροστά
-Συγκαλυμένες απειλές για τη θέση μου στο χώρο
-Ασαφές πλαίσιο καθηκόντων-δεν ήξερα τι ακριβώς περίμενε από εμένα
-Μη αναγνώριση της αξίας και του ρόλου μου
-Στρατολόγηση σχετικά νέας υπαλλήλου "να μου πάρει λόγια".Η κοπέλα κατηγορούσε κάθε φορά έναν από την "τριάδα" και περίμενε να δει τι θα πω. Ευτυχώς το κατάλαβα και της έλεγα όσα έπρεπε.
-Ενθάρρυνση του προσωπικού να επαναλαμβάνει τα υπονοούμενα (πολλοί ούτε καν με ήξεραν για να εκφέρουν γνώμη-δεν είχαν όμως ενδοιασμούς να παίξουν το παιχνίδι του....)
-Αποκλεισμός από βασικές πληροφορίες της εργασίας
-Ψέματα ακόμα και για ασήμαντα πράγματα

Κι όλα αυτά ενώ όταν ήμασταν μαζί ήταν "ευγενικός" και εξυπηρετικός.
Προσπάθησα να μιλήσω στις κυρίες. Είπαν ότι "δεν ήξεραν για ποιο πράγμα μιλάω".
Προσπάθησα να μιλήσω στον ίδιο. Είπε ότι "οι γυναίκες μερικές φορές σχολιάζουν" και σε πρότασή μου να με βάλουν σε άλλο πόστο αν για οποιονδήποτε λόγο υπάρχει πρόβλημα , ήταν αρνητικός . Κανένα πρόβλημα , "ίσα ίσα που έχεις μάθει τη δουλειά" μου είπε.
Δεν μπορούσα να καταλάβω τι συμβαίνει και τι ήθελαν να πετύχουν. Αυτό με γέμιζε στρες (τελικά αυτό ακριβώς ήθελαν να πετύχουν-να στέλνουν διφορούμενα μηνύματα για να μου δημιουργήσουν άγχος και ανασφάλεια).

Τη δεύτερη χρονιά αφού ανανεώθηκε η θέση μου εκεί (παρ΄ όλο που δεν ήμουν σίγουρη αν με ήθελαν αλλά και αν εγώ τελικά ήθελα να μείνω) το πράγμα συνεχίστηκε. Είχα μια ελπίδα πως θα εκτιμηθεί η καλή μου δουλειά και θα σταματήσουν αυτή την τακτική. Δεν ήξερα τότε......

Ευτυχώς βρήκα άλλη δουλειά οπότε σύντομα θα έφευγα από εκεί.
Από τα μισά της χρονιάς είχα πάρει την απόφαση- και αυτό μου έδωσε κυριολεκτικά τη δύναμή μου πίσω.

Παρακολουθούσα λοιπόν ως θεατής τα εξής (είχα πια καταλάβει πως γίνονταν σκόπιμα και τα έβλεπα πιο καθαρά).
-Σχόλια, σχόλια , σχόλια(ευτυχώς κάποιοι υπάλληλοι είχαν δει τι γίνεται και μου έκλειναν κρυφά το μάτι!)
-Περικοπή αρμοδιοτήτων (άραξα και άρχισα να κάνω στον υπολογιστή δουλειές χρήσιμες για το γραφείο χωρίς να μου το ζητήσει κανείς-πρέπει να θύμωνε που δεν με έπληττε πια)
-Συγκαλυμένες απειλές ότι θα είχα πρόβλημα αν έφευγα.
-Aνάθεση κατώτερης και χρονοβόρας δουλειάς "ως τιμωρία" (την έκανα χαμογελώντας!)

Παρόλο που κάποια στιγμή είπα ανοιχτά πως πρόκειται να φύγω- ή εξαιτίας αυτού- , ο άνθρωπος με "κυνηγούσε¨ με τους γνωστούς πλάγιους τρόπους μέχρι την τελευταία μέρα!
Φυσικά αυτό ενίσχυε το πόσο σωστή ήταν η απόφασή μου να απομακρυνθώ. Δεν επικοινωνούσα πια μαζί του παρά μόνο για όσα ήταν απαραίτητα.
Ανυπομονούσα να έρθει η μέρα που θα ήμουν μακριά από την επιρροή του.


Κάποια στιγμή αποφάσισα να του μιλήσω . Μόνο μια νύξη του έκανα για τη συμπεριφορά του , λέγοντας γενικά πως αν κάποιος δεν νιώθει καλά δεν έχει κουράγιο να κάνει τη δουλειά του.
Είχα την αφέλεια να πιστεύω πως θα "καταλάβει" ότι αυτό που έκανε δεν σύμφερε πρώτα πρώτα τον ίδιο...
Μετά από δύο μέρες μου κουνούσε ένα χαρτί στο πρόσωπο λέγοντας πως άργησα
να το κάνω. Η αφορμή ασήμαντη και έτσι κατάλαβα τη σκοπιμότητα.Είχε περάσει στη φάση "διώχνω το στόχο". Κρατώντας την ψυχραιμία μου του λέω πως αν νομίζει πως τον βολεύει αυτή η συμπεριφορά , δεν έχω αντίρρηση να φύγω επιτόπου-μαζεύτηκε και αναθεώρησε. "Δεν είπα τίποτα εγώ..."
Έμεινα μέχρι να λήξει ο χρόνος εργασίας μου αφού μίλησα στον διευθυντή και του είπα πως ο προϊστάμενος μου φέρθηκε άσχημα αλλά δεν έχω λόγo να μαλώσω με τον άνθρωπο αφού έχω σκοπό να φύγω από εκεί....Του ζήτησα βοήθεια για την περίπτωση που θα επαναλαμβανόταν η κακή συμπεριφορά.
Μου είπε να μην στενοχωριέμαι...ήξερε αλλά δεν με υποστήριξε ποτέ.Ένιωσα πιο καλά μετά το ξεκαθάρισμα.
Πήγαινα στη δουλειά έχοντας πάρει την απόφαση πως σε περίπτωση δεύτερης επίθεσης , θα έφευγα με ξαφνικό πονοκέφαλο ή οτιδήποτε άλλο.
Ευτυχώς κάθισε καλά- ενώ συνέχισε βέβαια τις προσφιλείς του πλάγιες επιθέσεις οι οποίες όμως δεν είχαν πια καμιά επιρροή πάνω μου.
Φαίνεται πως έτσι ένιωθε νικητής κι εγώ δεν αντέδρασα σε αυτή του την πεποίθηση- το μόνο που με ενδιέφερε ήταν ότι σε λίγο όλα αυτά θα ήταν παρελθόν...